"Gitna" ng door?

Matagal-tagal din akong nagtrabaho bilang manunulat ng adbertisment, kaya hanggang ngayon ay mahilig pa rin akong mag-ukilkil ng mga napapanood, naririnig, at nababasa kong adbertisment. At, gaya ng dati, kahit sa sarili ko'y hindi ko maiwasang mag-critic ng mga commercials. Paminsan-minsan ay isusulat ko rito ang mga obserbasyon ko.

Gaya na lang ng napapanood nating TV commercial ng Colgate. Ang aktres/TV host na si Carmina Villarroel, at ang dalawang anak niya, ang endorsers. Sa eksena, nagpipinta sila ng bahay. Sa isang punto, naitanong ni Carmina sa anak ang ganito (ewan kung ganito nga ang eksaktong linya), "'Yung gitna ng door, napintahan mo na?"

"Gitna" ng door? Samantalang ang tinutukoy niya ay 'yung singit o gilid ng pinto--'yung bahaging kinakabitan ng bisagra.

Ang gitna ng pinto ay 'yung GITNA ng pinto, hindi gilid. Hindi ba mas tama na sabihin ni Carmina, "'Yung gilid ng door..." o kaya "'Yung singit ng door..."

Alam kong buwan-buwan, o kung minsa'y taon pa, ang lumilipas bago makalikha ng TV commercial. Ewan kung paanong nakapasa iyan.

Death threats?

Hahahahaha!!!

Noong nakaraang linggo, ibinalita ng gobyerno na may matitinding death threats daw ang Pangulong Arroyo--kaya naman hindi siya nagtungo sa Alumni Homecoming ng PMA sa Baguio City. Imbes na sa Baguio, sa Pangasinan na lang nagtungo ang Pangulo.

Pasensiya na kayo't hindi ko lang mapigilang sabihin ito. Siguro naman ay hindi n'yo ako kokontrahin kapag sinabi kong ang PMA sa Baguio City ang isa sa mga pinakaligtas na lugar sa sinuman, lalo na sa Pangulo. Punong-puno ng militar--mga opisyal pa!--ang lugar na iyon, na ang sinumpaang tungkulin ay bantayan ang bayan sa sinumang magtatangkang manggulo.

Tapos doon pa hindi ligtas ang Pangulo roon?

At kung hindi ligtas sa PMA, ano pang lugar na ligtas sa bansa?

Hahahahaha!!!

Isa pa, ang Pangulo ay LAGING may death threats. Kaya 'wag nila tayong pinaiikut-ikot.

Niloloko talaga tayo ng mga siraulong ito!

Funny Valentine

Kagabi ay may Valentine show kami ng aking kaibigang komedyanteng si Jon Santos sa Phil. Stock Exchange Tower One building sa Ayala, Makati. Okay din naman dahil matagal-tagal na kaming hindi nagkasama ni Jon sa isang show. Sa show namin, dalawang popular characters ang inimpersonate niya, sina Ate Vi at Armida Siguion-Reyna. As usual, hit na hit ang monologues niya.

Si Jon ang isa sa pinakamagagaling nating stand-up comics. Matagal kaming nagkasama sa The Comfort Room comedy bar dati kaya alam na alam ko ang kalibre niya. Ang kakaiba kay Jon, bawat performance niya ay todong pinaghahandaan niya. Kakaiba ang preparasyon niya. Kakaiba ang research niya. Kaya naman kakaiba rin ang pagtatanghal niya.

Sa portion ko naman, kami lang ni Mr. Parley, ang lasing kong figure. Ikinuwento ni Mr. Parley ang kamalasan niya dahil wala siyang ka-Valentine. At masaya naman ako't nakiliti rin namin ang audience.

Smoking Kills!

Hindi ako nagsisigarilyo. Pero isang araw na napasyal ako sa SM, nakatihan kong busisiin ang isang stall na nagtitinda ng tabako. Nagagandahan kasi ako sa ibinebenta nilang wood case ng tabako, baka 'ka ko magamit ko sa shows ko.

Sa pag-ikot ng mata ko sa mga nakahilera't nagpatong-patong na tabako, napansin ko ang maliliit na karatulang nakadikit sa mga case ng tabako:

GOVERNMENT WARNING: SMOKING KILLS!

Aba, bago ito sa akin. Ang madalas ko kasing mabasa, GOVERNMENT WARNING: SMOKING IS DANGEROUS TO YOUR HEALTH. Pero iba ngayon. Mas matapang. Mas may dating.

Tinanong ko sa saleswoman kung bakit gano'n na ang nakasulat. Aniya, 'yun daw ang medyo bagong warning, ngunit ginagamit pa rin daw 'yung dati.

Ang babala ng gobyerno, nakamamatay ang paninigarilyo. Kung alam pala nilang gano'n ang epekto nito, bakit pa patuloy na hinahayaang legal na ibenta at gamitin ng taumbayan?

Siyempre alam kong alam n'yo na ang sagot: Pera-pera lang 'yan! Kahit na alam ng gobyerno na napakasama ang naidudulot ng yosi sa taumbayan--nagsisigarilyo man o hindi--hinahayaan lang ng ating mga lider basta lang kumita ng pera.

E kung gano'n din lang ang rason, bakit hindi na lang hayaan ding ibenta at gamitin nang legal ang extacy?

Si Takaw at ang mga may "K"

Noong isang Sabado ay naimbitahan akong magtanghal sa lobby ng East Avenue Medical Center sa Quezon City. Patapos na kasi ang cancer awareness week at may programa roon ang Kapisanan ng mga may 'K' sa Pilipinas, na ang kasalukuyang pangulo ay ang matagal ko nang kaibigang Vim Nadera. Pagkatapos ng misa ay nagsimula na ang palatuntunan. Namigay sila ng iba-ibang kulay na bandana, at lahat ay inimbitahang isuot iyon sa ulo, bilang pakikiisa sa mga may kanser.

Isa sa mga host ang kaibigan kong si Dra. Yangky Agustin, na may anak na canser survivor, si Yaren. Ang audience ay halo-halo: may mga may kanser, may bata, matanda, musikero, mime, doktor, makata, at iba pa.

Marami na rin akong kamag-anak, kaibigan, at kakilalang pumanaw dahil sa kanser, na isang hindi pa rin gaanong maintindihang sakit. Marami pa rin ang naniniwalang pag may kanser ka ay tila siguradong tepok ka na. Marami ang mis-informed tungkol sa kanser.

Sa show ko, ginamit ko ang papet kong si Takaw, isang pating na mahilig kumain ng kahit ano. Pinag-usapan namin ni Takaw ang mabubuti at masasamang pagkain, at ang mga dapat gawin upang laging maging malusog. Sobrang natuwa ang lahat kay Takaw, lalo ang mga bata.

Nang palabas na ako ng ospital, may lumapit sa aking lalaki matapos tawagin ang ngalan ko. Hindi ko agad siya namukhaan dahil nakabandana siya at medyo naging bago siya sa paningin ko.

“Ony, ako 'yung na-meet mo sa Adworks (isang events agency),” aniya. “Bumili pa nga ako ng libro mo at nagpa-autograph pa sa iyo.”

At saka ko lang naalala, kapatid siya ni Manolo Silayan, anak din ng yumaong aktor na si Vic Silayan.

“Isang taon na 'kong hindi pumapasok,” aniya. Mukhang nahulaan ko na ang kasunod. “Nagke-chemo pa ako.”

May kanser siya, ngunit sa tono niya'y tila magaan naman ang pagtanggap niya sa sitwasyon niya. Ewan kung ano ang naging emosyon ko pagkatapos. Ang alam ko, kahit paano'y napasaya ni Takaw ang mga naroon, may kanser man sila o wala. At masaya na ako nun.

Patalastas

Nakita ko uli ito sa aking baul, and I thought I'd like to share these two rather old (2001) TV commercials I did, which won awards in national advertising contests. I am with my first hard figure, a Craig Lovik boy, I got from Craig himself.

These were written by my former boss at isa sa may pinakamatinding utak sa local advertising, si Ompong Remigio. Ang direktor ay si Thierry Notz, ang cinematographer ay si Trevor Hone (na siya ring direktor ng napakaraming TV commercials dito, including Richard Gomez's famous Bench rowing commercial dati).

Ewan kung naaalala o napanood n'yo ito...

Eto ang una:

http://www.youtube.com/watch?v=zuaZ6UzbIJ4

Pangalawa:

http://www.youtube.com/watch?v=0tflhcn69tk

I'll be posting digital copies soon, for clearer videos.

Hope you like them.